مقایسه ترکیبات آنتی اکسیدان آرژینین، سدیم نیترو پروساید، پوتریسین و پرولین بر افزایش عمر پس از برداشت گل مریم (polianthes tuberosa l.)

چکیده گل مریم یکی از مهمترین گل های شاخه بریدنی ایران و جهان است و افزایش عمر پس از برداشت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش از سدیم نیتروپروساید (snp) به عنوان ترکیب رها کننده no، آرژینین ((arg به عنوان گهرمایه آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز (nos) و پرولین و پوتریسین به عنوان ترکیبات آنتی اکسیدان در غلظت های 1، 5 و 10 میکرومولار استفاده، و اثرات این ترکیبات درکاهش صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. این پژوهش در قالب طرح های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد سدیم نیتروپروساید در غلظت 1 میکرومولار، پوتریسین در غلظت های 1 و 5 میکرومولار و پرولین در غلظت 10 میکرومولار بر عمر گلجایی گل مریم اثر معنی دار داشتند. بالاترین عمرگلجایی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که عمر گلجایی را بیش از 3 روز افزایش داد. درصد گلچه باز در تیمار های سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار، پرولین 10 میکرومولار و پوتریسین در تمام غلظت ها نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی دار نشان دادند که در این بین بالاترین میانگین مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که نسبت به شاهد 54 درصد افزایش نشان داد. همچنین یافته ها حاکی از کاهش معنی دار درصد گلچه پژمرده و ریزش گلچه ها در اغلب تیمارها نسبت به شاهد بود. ترکیبات آنتی اکسیدان تاثیر معنی داری بر محتوی نسبی آب گلبرگ ها نداشتند. بر اساس نتایج حاصله تمام ترکیبات استفاده شده پایداری غشا سلول را افزایش داده و نشت یونی کمتری نسبت به شاهد نشان دادند.کمترین میزان نشت یونی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که نشت یونی را نزدیک به 2 برابر کاهش داد. تمامی ترکیبات آنتی اکسیدان به کار برده شده در این پژوهش باعث افزایش جذب آب شده بودند و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با این ترکیبات تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، کاتالاز (cat) و آسکوربات پراکسیداز ((apx افزایش یافت که در تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار افزایشی 2 برابری داشت، اما فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز ((ppo و فنیل آلانین آمونیا لیاز ( (pal در این تیمارها کاهش یافت.